Ήταν Φλεβάρης, ήταν Παρασκευή οπότε ήταν και η καλύτερη μέρα για λούφα και χαβαλέ. Ήταν η αγαπημένη μας μέρα. Μετά από τα μαθήματα του φροντιστηρίου ή μαζευόμασταν σπίτι κάποιου ή πηγαίναμε για ναργιλέ σε ένα καφενέ ονόματι Κωνσταντινούπολη. Η Κωνσταντινούπολη όταν πρώτο άνοιξε ήταν ένα παρεξηγημένο μαγαζί. Ήμασταν η πρώτη παρέα εφήβων που κάτσαμε και το κάναμε στάνταρ. Για τη Κωνσταντινούπολη είχαμε και κωδικά ονόματα για να μη μας καταλαβαίνουν οι ενοχλητικοί. Επειδή εκεί κάναμε ναργιλέ λέγαμε την Κωνσταντινούπολη Κosta Preza ή Πρεζούπολη. Βέβαια το ναργιλέ τον λέγαμε λουλά και λέξεις όπως μπιφτεκοπιάστης και καρβουναάατσιιι έδιναν και έπαιρναν. Δεν υπάρχει άτομο που μπορεί να σας εξηγήσει το λουλά καλύτερα από το Τάσο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου