Λοιπόν...μιάς που έκανε την αρχή ο Ντίνος λέω και γώ να σας πώ μια ιστορία με τον Τάσο τον φλού!
Μιά χειμωνιάτικη Κυριακή είχαμε πάει κλασσικά στον Ναυτικό Ομιλο για ιστιοπολοία και μετά την προπόνηση έπιασε εμένα και τον Τάσο μια λόρδα και είπαμε να πάμε για σουβλάκι!Φτιάχνανε τότε απέναντι απο τον όμιλο κάτι σουβλάκια γίγας, ειδικά φτιαγμένα για τους πεινασμένους αθλητές! Να μην σας τα πολυλογώ, μετά τα σουβλάκια κάναμε και ένα καυτό ντούζ (standard μετά την προπόνηση) και πέρασε η ώρα...Ελα ντέ που μέχρι να γυρίσουμε πίσω στο χώρο που έχουμε τα σκάφη είχανε φύγει όλοι και είχαν κλείσει την πόρτα! Και τι είχα ξεχάσει μέσα?? το μηχανάκι μου.....Ενα Gillera runner μαύρο, απο αυτά τα μηχανάκια που αν και 50άρια στην όψη λόγω όγκου και σχήματος νόμιζες οτι πετάνε.
Εκείνη την εποχή τα κινητά τηλέφωνα ήταν φρέσκα στην αγορά και διστυχώς ο προπονητής μας ο Μιχάλερ δεν ήταν mobile addict (σας μερικούς εδω!) και δεν μπορούσαμε να τον πάρουμε να γυρίσει πίσω να μας ανοίξει, μένει και μακριά ρε γαμώτο!Εν τω μεταξύ έχω ακόμα την απορία γιατι κλείδωσε την πόρτα αφου είχα ακόμα τον μηχανάκι μου μέσα! anyway...
Ο μόνος ψύχραιμος στην φάση εκείνη ήταν ο crazy Τάσος! Εξού κ η γνωστή ατάκα Τάσος...
Πάνω που ετοιμαζόμουν να πάρω τα πόδια μου και να γυρίσω με τα πόδια σπίτι, πετιέται ο Τάσος κ λέει: ¨καλά ρε μαλάκα, χαζός είσαι?? Θα βρούμε κάποιο τρόπο να το πάρουμε!¨
Το μηχανάκι εκτός του οτι ήτανε μέσα στον όμιλο, το είχα και μέσα στην αποθήκη με τα σκάφη, επίσης κλειδωμένη! Αυτο ήταν εύκολο να το ξεπεράσουμε όμως και μέχρι να πείς κιμινο ο Τάσος ο comando είχε σκαρφαλώσει μέχρι ένα ανοιχτό παράθηρο κ μετά άνοιξε την πόρτα της αποθήκης απο μέσα. Και τώρα τα δύσκολα...Ο χώρος της ιστιοποίας έχει πρόσβαση μόνο απο μία κεντρική πόρτα (κλειδωμένη) απ'όπου μπαίνουν και τ'αμάξια. Τι άλλο μας έμενε?? Η θάλασσα.......Σαν τμήμα ιστιοπλοιας ο χώρος ειναι δίπλα σε ένα λιμανάκι που by the way η γνωστή στα χανιά ΑΒΕΑ έριχνε τα αποβλητά της για χρόνια, οπότε δεν έλεγε και πολύ να πέσεις μέσα!
Τι σπουδαία ιδέα είχαμε λοιπόν με τον Τάσο? Να φορτώσουμε το μηχανάκι πάνω στο φουσκωτό του ομίλου και να το πάμε μέχρι απέναντι σε μίας προβλητούλα! Το πώς δεν έπεσε το μηχανάκι στο νερό την ώρα που το φορτώναμε στο φουσκωτό, ένας θεός το ξέρει!
Σαν όλες τις ιστορίες όμως, τέλος καλό όλα καλά! Δεν ξέρω αν θα το ξαναέκανα ποτέ αυτό αν με κλειδώνανε πάλι μέσα με το μηχανάκι, όμως είμαι σίγουρος οτι ο Τάσος θα το ξανάκανε! Ατσά Τάσο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου