Σήμερα ξύπνησα με ,μια διαφορετική διάθεση. Όμορφη διάθεση! Ίσως φταίει το όνειρο που είδα χθες το βράδυ! Μια ανάμνηση που το μυαλό ήθελε να επαναφέρει. Αυτό που ονειρεύτηκα το έζησα το Σεπτέμβριο του 2000.

Όλη η συμμορία ήμασταν σχολείο. Στο Ενιαάιο Πολυκλαδικό Λύκειο Χανίων….ο Νίκος, ο Ντίνος, ο Τάσος κι εγώ! Βαριόμασταν και αποφασίσαμε να κάνουμε κοπάνα! Ο συννεφιασμένος καιρός ΔΕΝ πτόησε ιδιαίτερα την όρεξή μας η οποία ήταν στα πάνω της! Σε λίγα λεπτά είχαμε καβαλήσει τα μηχανάκια μας!! Τρία παπάκια να οργώνουν τους δρόμους….να κάνουν πειράγματα να τραγουδούν σκοπούς. Μια να γκαζώνουν και μια να απομονώνουν. Σε δευτερόλεπτα ο ουρανός έγινε ακόμα πιο γκρίζος και ο ουρανός άρχισε να ρίχνει τις πρώτες του στάλες!! Η βροχή έτρεχε στα μέτωπά μας αλλά αυτό δεν μας πτοούσε ιδιαίτερα…..συνεχίζαμε…στο κάτω κάτω….μας άρεσε….νιώθαμε μια ελευθερία! Φτάσαμε στο σπίτι του Νίκου….βρεγμένη μούσκεμα. Πήραμε ο καθένας από μια πετσέτα και δανειστήκαμε ρούχα από την ντουλάπα του Νίκου! Αφού βάλαμε τον καφέ στη καφετιέρα να γίνεται καυτός το κεντρικό air condition άρχισε να ζεσταίνει το σπίτι όπως και τα γέλια μας το ίδιο……τα πόδια μας χτυπούσαν ρυθμικά τα σκαλιά της ξύλινης σκάλας που οδηγούσαν στην σοφίτα του αρχοντικού. Ο ήχος από τη βροχή στο κεραμιδί και η στάλες που έπεφταν στα παράθυρα έκαναν τη φιλία μας ακόμα πιο ζεστή! Οι καφέδες δεν άργησαν να φτάσουν……

ΔΕΝ θυμάμαι τι είπαμε εκείνη τη μέρα….

αλλά τελικά έχει σημασία;

Οι εικόνες που θυμάμαι……είναι χιλιάδες λέξεις…….

Ίσως δεν θυμάστε καθόλου εκείνη τη μέρα....δεν είναι κακό.....διαβάστε το παρακάτω κείμενο....εμένα με έκανε να σκεφτώ πολλά.....

η Κουκουβάγια

ΤΟ ΒΑΖΟ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ, ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΥΠΕΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΦΕΣ

Όταν τα θέματα και οι υποθέσεις της καθημερινότητας της ζωής σας γίνουν
τόσα πολλά, που δεν επαρκεί ο χρόνος του 24ωρου για να τα χειριστείτε,
να θυμηθείτε το βάζο του γλυκού, τις δυο κούπες και τον καφέ.
Ο καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές της τάξης του, της
φιλοσοφικής σχολής, έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα.
Όταν η τάξη ησύχασε, χωρίς να πει τίποτα, πήρε ένα μεγάλο βάζο του
γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις.

Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλο, κοίταξε τους μαθητές του και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε και
εκείνοι συμφώνησαν.
Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κουνώντας
το και αυτά πήγαν στα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τένις.

Όταν πια δεν χωρούσαν άλλα χαλίκια ρώτησε τους μαθητές αν το βάζο ήταν γεμάτο και
αυτοί κάπως σαστισμένοι είπαν πως είναι.
Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο, γέμισε
όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια και αφού ρώτησε τους μαθητές πάλι αν το βάζο
ήταν γεμάτο αυτοί ανταπάντησαν με ένα ομόφωνο ΝΑΙ.
Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από το γραφείο δυο κούπες καφέ και
τις έριξε στο βάζο ενώ οι μαθητές πλέον γελούσαν απορημένοι.
«Τώρα», λέει ο καθηγητής,

«Θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύειτη ζωή σας.

Οι μπάλες του τένις είναι τα πλέον ιερά και μεγάλα πράγματα στη ζωή σας,

όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες σας ασχολίες,

πράγματα που ακόμα και όλα τα άλλα ναχαθούν,αυτά είναι ικανά να γεμίσουν την ζωή σας.

Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά όπως τη δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ένα σπίτι.

Η άμμος είναι άλλα μικρότερα πράγματα.
Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα
χαλίκια και τις μπάλες του τένις.
Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας.
Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά πράγματα δεν θα
έχετε χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα και σημαντικότερα για σας πράγματα
Φροντίστε τα μπαλάκια του τένις πρώτα και μετά τα χαλίκια .

Τα υπόλοιπα είναι άμμος»
Ένας μαθητής σήκωσε το χέρι και ρώτησε, τι αντιπροσώπευε ο καφές.
Ο καθηγητής χαμογέλασε και είπε: «Ο καφές είναι για να σας δείξει πως όσο γεμάτη και να είναι η ζωή σας,

πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα καφέ με κάποιο φίλο»