Ένα Παραμύθι......

Μια Φορά κι έναν Καιρό…ήταν μια πολύ Όμορφη Πριγκίπισσα που είχε βάλει έναν Δράκο να τη φυλάει…..μια μέρα ένας Πρίγκιπας περνούσε από το ψηλό της Πύργο που βρεχόταν με νερό. Ο Πρίγκιπας την ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά και αυτή φάνηκε να νιώθει το ίδιο! Τότε λοιπόν άρχισε να της τραγουδάει….Αγάπη μάγισσα κινάει βουνά…για αυτό κι εγώ παίρνω Όρκο…… Το Δράκο που βαλες Πριγκίπισσα να σε φυλάει….θα τον αφήσω στον τόπο. Από εκείνη τη μέρα έμοιαζαν αχώριστοι…..σαν τα είχαν γεννηθεί ο ένας για τον άλλο…..κι έτσι ο Πρίγκιπας τηρώντας τον Όρκο του όποτε έβρισκε ευκαιρία διέσχιζε τα νερά που υπήρχαν γύρω από το Πύργο κορόιδευε το Δράκο και έκλεβε φιλιά πάθους από την Πριγκίπισσα.

Ο Καιρός περνούσε και ο έρωτας του Πρίγκιπα φαινόταν να φουντώνει περισσότερο αλλά και η Πριγκίπισσα συνέχισε να υποστηρίζει τα λόγια της. Ο Πρίγκιπας ήταν έτοιμος να κερδίσει το Δράκο και να πάρει δικιά του τη Πριγκίπισσα. Παρατήρησε όμως ότι ο Δράκος ήταν ήσυχος δεν είχε υποψιαστεί, δεν είχε αναστατωθεί! Αυτός ήταν έτοιμος και να πεθάνει για αυτήν αλλά αυτή; Θα έπεφτε από τον Πύργο για εκείνων; Θα μπορούσε να ζει χωρίς το Δράκο να την προστατεύει; Θα μπορούσε να φύγει μακριά από τον Πύργο της….σε ξένα νερά; Κι αν ναι….γιατί δεν άφηνε το Πρίγκιπα να πολεμήσει το Δράκο….

Τότε ο Πρίγκιπας ζήτησε από την Πριγκίπισσα να τον αφήσει να πολεμήσει το Δράκο…..η πριγκίπισσα δεν το έκανε……αυτός άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε………έτρεχε και τα δάκρυά του κυλούσαν…..αλλά…..δεν έπρεπε να γυρίσει πίσω και να κοιτάξει την Πριγκίπισσα…..άκουγε τη φωνή της αλλά……ΔΕΝ έπρεπε να κοιτάξει πίσω του. Κουρασμένος κάποια στιγμή…βρήκε μια λίμνη….έσκυψε να ξεδιψάσει και όταν είδε την όψη του στο νερό….τρόμαξε. Ήταν Δράκος…….και τότε κατάλαβε ότι ο Πρίγκιπας φυλούσε το Πύργο και αυτός ήταν ο Δράκος…….

Στο μυαλό του ήρθε το Τραπέζι στο Παλάτι την επόμενη μέρα…..θα ήταν εκεί και η Πριγκίπισσα με την Οικογενειακή της συνοδεία. Ό Πρίγκιπας ήθελε πολύ να δει την καλή νεράιδα που τόσες φορές τον συμβούλεψε και του έδειξε το σωστό δρόμο….αλλά δεν μπορούσε να εμφανιστεί έτσι……ΔΡΑΚΟΣ…..βρήκε μια σπηλιά και έμεινε εκεί…..μέχρι να ξαναγίνει ο εαυτό του! Εξάλλου δεν ήταν μόνος έιχε την Καλή Νεράιδα και τους δικούς του ανθρώπους……..κι αν η φωνή της Πριγκίπισσας ακουγόταν στα αυτιά του…αυτός θα τα έκλεινε! Κι αν η μορφή της ερχόταν στα μάτια του…θα τα έτριβε αλλά αν ερχόταν στο μυαλό του….ίσως να γελούσε…..αλλά θα ξεχνούσε…..γιατί στο κάτω κάτω….δεν είναι ΟΛΑ γραμμένα…..υπάρχουν και Τυχοποιοί!

Έτσι δεν είναι;