ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ο Πρίγκιπας καθόταν στη σπηλιά του και η μορφή του σιγά σιγά γινόταν και πάλι ανθρώπινη! Ούτε στιγμή η καλή Νεράιδα δεν έφυγε από κοντά του. Ούτε στιγμή και ο ίδιος δεν μπορούσε να ξεχάσει την Πριγκίπισσα, έπρεπε όμως και ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τη μοναξιά. Κάποια στιγμή ένα δάκρυ κύλησε από τα όμορφα μάτια της Νεράιδας....ο Πρίγκιπας το είδε και αμέσως τη ρώτησε τι συμβαίνει. Η καλή Νεράιδα ακούμπησε τον Πρίγκιπα και αμέσως ο Πρίγκιπας ένιωσε όλα της τα προβλήματα……..ήταν τόσο μπερδεμένη και τόσο θλιμμένη!

-Να σου πω ένα παραμύθι από τα δικά μου; Της είπε.

-ναι θέλω. Απάντησε

-Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια Γιαγιά με σακατεμένο πόδι. Καθώς περπατούσε για να επιστρέψει σπίτι της λοιπόν, κάθισε σε ένα παγκάκι. Ήταν πολύ γερασμένη μα πάρα πολύ, τόσο που μπορούσες να δεις τα χαντάκια που είχε ανοίξει ο χρόνος στο πρόσωπό της και μέσα έτρεχαν ρυάκια…ρυάκια από τα δάκρυα που έσταζαν τα μάτια της κάθε τόσο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε γκρινιάζοντας και ρωτώντας το θεό γιατί σακάτεψε το πόδι της. Μετά από λίγα λεπτά….δίπλα της στο παγκάκι έκατσε μια άλλη Γιαγιά….κοτσονάτη που λένε….φαινόταν τόσο δυνατή….περπατούσε με την πλάτη ίσια άνετα και ανάλαφρα.

-ναι συνέχισε…..

Ο Πρίγκιπας κοίταξε τα μάτια της νεράιδας που τον κοιτούσαν με ανυπομονησία και συνέχισε……..

-Τότε η κοτσονάτη γιαγιά κοίταξε απαξιωτικά την άλλη και τη ρώτησε με στόμφο. Τι έχει το πόδι σου; Γιατί το κρατάς και παραμιλάς;

Τότε η γιαγιά…άρχισε να της λέει μια ιστορία…….

Εμένα που με βλέπεις…ήμουν μπαλαρίνα!! Από τις καλύτερες! Ο Θεός μου έδωσε ένα ταλέντο μοναδικό…..να χορεύω πάρα πολύ όμορφα!

Κι εγώ το έκανα…χόρευα χόρευα…ως και στον ύπνο μου χόρευα! Και δεν ήθελα να σταματήσω……..χόρεψα σε μερικές από τις πιο διάσημες και δύσκολες παραστάσεις του κόσμου μέχρι που….μεγάλωσα…..έπρεπε να αποφασίσω τι θα κάνω…..κι έτσι συνεχίζοντας πιστά σε αυτό που αγαπώ…..έγινα δασκάλα χορού. Αν και έκανα κάτι που ήθελα πολύ με τον καιρό μου έλειπε αυτό που είχα αγαπήσει……..μου είχε λείψει ο Κόσμος, οι πρόβες, οι στολές, το άγχος της πρεμιέρας……το χειροκρότημα….

Και τότε…ήρθε η πρόταση ζωής……..η παράσταση που για μένα ήταν το Μεγαλύτερο όνειρο. Για να το πραγματοποιήσω όμως έπρεπε να αφήσω πίσω τη δουλειά μου, τη σχολή χορού, τους μαθητές μου……θα έπρεπε να τα αφήσω όλα για ένα όνειρο ζωής για ένα ΠΑΘΟΣ που θα κρατούσε τόσο λίγο….ίσως και πιο πολύ αλλά…κανείς δε ξέρει!

Η Κοτσονάτη γιαγιά την κοιτούσε με απορία …….

Η σακατεμένη γιαγιά σταμάτησε για λίγο…σήκωσε ψηλά το βλέμμα και είπε……..Και ΕΓΩ, το έκανα………ξαναχόρεψα……….το έζησα……..και στην τελευταία παράσταση έπεσα και χτύπησα το πόδι μου!

-Και μετάνιωσες για αυτόν το τελευταίο χορό; Ρώτησε η άλλη Γιαγιά….

-Ούτε δεπτερόλεπτο………απλά συνέχεια ρωτάω το Θεό γιατί μου έστειλε αυτό το μοναδικό ταλέντο και ένα σακατεμένο πόδι……για αυτό γκρινιάζω!

Τότε η Γιαγιά κατάλαβε ότι όσο έλεγε την ιστορία….γελούσε….θυμόταν…..τα μάτια της έλαμπαν…..δεν ήταν πια κατσουφιασμένη…θυμήθηκε!

Ξαφνικά γυρνάει…κοιτάει την κοτσονάτη γιαγιά που καθόταν και την κοιτούσε έκπληκτη, σοκαρισμένη και κλαμένη και την ρωτάει…Εσύ…τι έχεις κάνει;

Δεν απάντησε…..έσκυψε το κεφάλι δάκρυσε……σήκωσε το βλέμμα την κοίταξε στα μάτια και της είπε…….Εγώ………απλά δεν χόρεψα εκείνο το χορό…..και δεν έχω τίποτα να θυμάμαι……….

Τότε η σακατεμένη γριούλα κατάλαβε ότι τόση ώρα μιλούσε με τον εαυτό της……αν δεν είχε χορέψει εκείνο το χορό! Αν δεν είχε κάνει εκείνη την επιλογή.

Από τότε δεν ξαναρώτησε το Θεό γιατί….απλά τον ευχαρίστησε που πόνεσε και θυμάται……

Η καλή νεράιδα ευχαρίστησε τον πρίγκιπα και πέταξε……..κανείς δεν ξέρει τι αποφάσισε ούτε ποτέ τι είχε στο μυαλό της!

Βλέποντας το πρόβλημα της νεράιδας ο πρίγκιπας αποφάσισε να βγει από τη σπηλιά του………και να φύγει μακριά από τη πριγκίπισσα…….πέταξε την κάπα του, έβγαλε το σπαθί του και τη κορόνα πάνω από το κεφάλι του. Από εκείνη τη στιγμή ήταν Τυχοδιώκτης κι όχι Πρίγκιπας…….έπρεπε να το κάνει γιατί μόνο έτσι αυτό το περίεργο παραμύθι θα πάρει το γνωστό τέλος……

Έζησαν ΑΥΤΟΙ Καλά, και εμείς……….καλύτερα!