Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΣ!

Τον τελευταίο καιρό ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι καλά. Δεν ξέρω ίσως δεν είμαι εγώ και μου φαίνεται! Σήμερα ξύπνησα με λίγο πιο καλή διάθεση. Ίσως είναι επειδή πλησιάζω τα «24 ξυπνήματα μετά» που λέει και το τραγούδι.

24 ξυπνήματα μετά θα είμαι εντάξει
και θα λέω στον εαυτό μου πως δεν είχες καν υπάρξει

Πόσο περίεργα θυμάμαι τις μέρες που΄μασταν μαζί
πάντα εσύ με ένα γέλιο να μου ζεσταίνεις το πρωί
Κι όλο φοβόμουνα μη σπάσεις και κοίτα που έσπασα εγώ
γιατί δε κράτησα κρυμμένο ποτέ κανένα σ΄αγαπώ

βουτηγμένος στο Pc μου στη κουζίνα…χαμένος για άλλη μια φορά στο Derti Fm……ούτε λυπημένος ούτε χαρούμενος χτυπάει το τηλέφωνο. Ο Νικόλας μου λέει ΘΕΛΩ ΒΟΗΘΕΙΑ σε κάτι…….έχουμε φτάσει πλέον σε ένα σημείο που ΔΕΝ ρωτάμε ο ένας τον άλλο…μπορείς; Είναι δεδομένο!!!

Σε λίγα λεπτά έφτασε στο σπίτι μου. Ο Νίκος είναι μεταπτυχιακός και βοηθός καθηγητή. Μετά την εξεταστική είχε να διορθώσει ΑΠΥΡΑ γραπτά ενώ εγώ στην Κατασκευαστική που δουλεύω φτιάχνουμε ένα Κ.Τ.Ε.Ο. όπως καταλαβαίνετε λοιπόν ΜΟΝΟ καλοκαίρι που ΔΕΝ ζούμε. Ήρθε σπίτι και σε λίγα λεπτά φύγαμε για το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Κρήτης. Το κτίριο σκοτεινό. Ησυχία…μόνο οι σαγιονάρες μας ακουγόντουσαν στα κάτασπρα μάρμαρα. Και ξαφνικά…το γραφείο……από την απόλυτη τάξη του διαδρόμου του κτηρίου στην απόλυτη αταξία του γραφείου του. Μικρό γεμάτο χαρτιά και τσιγάρα…στην ίδια κατάσταση με τη διάθεσή μας εκείνη τη στιγμή. Καθίσαμε να διορθώσουμε τα τελευταία γραπτά καθώς και να αναρτήσουμε τις βαθμολογίες στην πόρτα. Σιγά σιγά…λεπτό με το λεπτό….σαν να είχαμε βρει το κέφι μας…..γελούσαμε με τα επίθετα….τα περίεργα γράμματα των φοιτητών καθώς και τη κόντρα μας….αφού ο Νίκος δίκαιος όπως πάντα ήθελα να κόψει αυτούς που αντέγραψαν και εγώ που χρόοοοονια αντέγραφα σαν φοιτητής…..προσπαθούσα να σώσω κανένα φοιτητή!

Τελικά….αυτά σου μένουν….μπορεί τη στιγμή που τα ζεις να είναι μικρά…..αλλά όσο περνάει ο καιρός έχουν αξία. Ας πούμε αν με ρωτήσει κάποιος..

-->Τι έκανες χθες? Και πω…

-διόρθωνα γραπτά στο πολυτεχνείο Κρήτης ενώ ήταν κλειστά τα πάντα…προσπαθούσα να περάσω κόσμο ενώ ο κολλητός μου να του κόψει!

Τότε συνειδητοποιείς……….

Ξέρω ότι αυτή η ιστορία δεν είναι όπως οι προηγούμενες….δεν περιγράφει τρέλες της στιγμής. Ομολογώ ότι το παρεάκι έχει χάσει αρκετά τη φόρμα του….βάζω και εμένα μέσα. Αλλά έτσι είναι η ζωή αγαπητοί φίλοι….κάνει κύκλους. Απλά καμιά φορά οι Κουκουβάγιες χτυπούν τα φτερά τους….τα Φλαμίνγο κουράζονται…..τα Αγγελόψαρα πάνε και σε άλλα νερά…..οι Λύκοι πέφτουν με τα μούτρα στο φαγητό τους…….και οι Γλάροι πετάνε για λίγο μακρυά! Όμως….κάποια στιγμή…..

Θα γράψουμε νέες ιστορίες………..στο κάτω κάτω….λίγα ξυπνήματα έμειναν ακόμα!