ένα απόσπασμα από ένα πολύ όμορφο και με νόημα παραμύθι.
Το δεντράκι όμως σταμάτησε γρήγορα να ψηλώνει, και άρχισε να ετοιμάζει ένα λουλούδι, Ο μικρός πρίγκιπας, που ήταν μπροστά όταν πρωτοβγήκε το τεράστιο μπουμπούκι του, ένιωσε πως αυτό που θα εμφανιζόταν εδώ θα ήταν ένα θαύμα- το λουλούδι όμως, κρυμμένο μέσα στην πράσινη κάμαρη του, δεν έλεγε να τελειώσει τις προετοιμασίες του για να φανεί ωραίο. Διάλεγε με προσοχή τα χρώματα του. Ντυνόταν αργά, έστρωνε ένα ένα τα πέταλα του. Δεν ήθελε να βγει τσαλακωμένο σαν τις παπαρούνες. Δεν ήθελε να βγει παρά μονάχα όταν θα 'φτανε στην αποθέωση της ομορφιάς του. Ε, ναι, ήταν πολύ φιλάρεσκο! Καλλωπιζόταν μυστικά μέρες καιμέρες. Και μετά, να το, κάποιο πρωί, την ώρα που έβγαινε ο ήλιος, εμφανίστηκε.
Κι αυτό που τόσο προσεχτικά είχε ετοιμαστεί είπε όπως χασμουριόταν:
«Αχ! Μόλις ξύπνησα... Με συγχωρείτε... Τα μαλλιά μου έχουν τα χάλια τους...»
Τότε, ο μικρός πρίγκιπας δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το θαυμασμό του:
«Τι όμορφο που είσαι!»
«Ωραίο δεν είμαι;» απάντησε γλυκά το λουλούδι. «Και γεννήθηκα την ίδια στιγμή με τον ήλιο...»
Ο μικρός πρίγκιπας κατάλαβε βέβαια πως δεν το χαρακτήριζε και τόσο η μετριοφροσύνη, ήταν όμως τόσο γοητευτικό...
«Νομίζω πως είναι η ώρα για το πρωινό» είπε σε λίγο το λουλούδι. «Θα είχατε την καλοσύνη να με φροντίσετε...»
Κι ο μικρός πρίγκιπας, έχοντας τα χαμένα, έψαξε να βρει ένα ποτιστήρι με δροσερό νεράκι και περιποιήθηκε το λουλούδι.
Και πολύ σύντομα τον τυραννούσε με τη μυγιάγγιχτη ματαιοδοξία του.......
Κατεβάστε το αγαπημένο σας παραμύθι ΕΔΩ.
2 σχόλια:
κάποτε...δε θυμάμαι πότε....κάπου.... δε θυμάμαι που....θυμάμαι μόνο τα αρώματα από τους πορτοκαλανθούς, το σκυλάκι να γαβγίζει, πιτσιρίκια να τρέχουν και να παίζουν γελώντας κλαίγοντας φωνάζοντας για μικρά ασήμαντα πράγματα (που τώρα που τα σκέφτομαι γελάω...) καλιτσούνια από τη γιαγιά και καρπούζι κομμένο από τον παππού....χρόνια πίσω στη ζωή και σα χτες στη καρδιά μου....Τότε θα ήταν...που βιαζόμουν να μεγαλώσω και έπλαθα ιστορίες στα σύννεφα για πρίγκηπες για μέρη μαγικά,για μια ντουλάπα που οδηγεί στο δάσος....για ένα μικρό πρίγκηπα που πετάει με ένα σμάρι ταξιδιάρικα πουλιά....και τώρα? τι άλλαξε?χμμμ.... όλα και τίποτα....άνθρωποι έφυγαν...και άλλοι ήρθαν στη ζωή μου,τα λόγια ξεχάστηκαν,φιλίες που έμειναν και άλλες που ξεθώριασαν γλυκά....τα χρόνια περνάνε...σχολείο παιχνίδια στο διάλειμα σκονάκια στο θρανίο,σκανταλιές αθώες και γλυκιές ε και κάτι πιο σοβαρό να ήταν...πάει ξεχάστηκε με το καιρό...και εγω 20 και.... χρόνια μετά από εκείνα τα καλοκαίρια της αθώας ζωής διαβάζω το παραμύθι μου και ταξιδεύω....τα συννεφα δεν υπαρχουν να πλασω εικόνες και εγω τις βρίσκω στην οθόνη μπροστα....οι μυρωδιές περάσαν στην καρδιά μου και τα δικά μου όνειρα?ακόμα και τώρα....?ένας μικρός πρίγκηπας,ένα μοναδικό τριαντάφυλλο δυο μικρά ηφαίστεια και ένα αρνί...."κι αν σου μιλω με παραμυθιά και παραβολές είναι γιατί τα ακούς γλυκήτερα...και η θλίψη δε κουβεντιάζεται....." ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣσσσσσσσ..... θα χαλάσει το όνειρο.....καληνύχτα...
Δεν ξέρω αν γνωριζόμαστε...πάντως να ξέρεις ότι ΚΑΘΕ παραμύθι εδώ μέσα είναι για κάποιον που γνωρίζω ή για κάτι που έχω ζήσει.Αν θες κι εσύ ένα παραμύθι γράψε μου μια ιστορία σου και στείλε την με mail.Γιατί καμιά φορά....μερικοί άνθρωποι δεν ξέχνουν ότι κι αν γίνει....και όταν θυμούντε με ένα παραμύθι....η ιστορία είναι ΠΙΟ γλυκιά!
Δημοσίευση σχολίου