Δεν ξέρω καν αν γιορτάζεις σήμερα….

Είναι το μόνο σημείο που μπορώ να σου γράψω και ξέρω ότι θα το διαβάσεις……για να σου πω ένα χρόνια πολλά ΑΝ σε λένε Έλλη και ΑΝ αυτό βγαίνει απ’ το Ελευθερία. Είσαι μια από τις πιο μυστήριες και παράξενες ιστορίες που μου έχουν συμβεί ποτέ! Δεν ξέρω ποια είσαι ή τι είσαι….το μόνο που ξέρω είναι ότι πολλές φορές σκέφτομαι… «Τελικά, τι έγινε με αυτή την κοπέλα…»

Ήταν σχεδόν δύο χρόνια πριν, Πάσχα νομίζω αν και δεν είμαι σίγουρος. Καθόμουν στον υπολογιστή μου και μιλούσα σε ένα chat….εκεί σε γνώρισα….μιλήσαμε μόνο λίγες ώρες αφού έπρεπε να πας στο Ρέθυμνο….η χημεία μας ήταν μαγική….και οι δύο το καταλάβαμε….κι έτσι….είπαμε να ξαναμιλούσαμε την επόμενη μέρα.

Κάθε μέρα, την ίδια ώρα…12 τα βράδυ άνοιγα τον υπολογιστή μου με ανυπομονησία για να σου πω….. «Χαρά μου….» και να διαβάσω στην οθόνη μου… «Καλέ μου…»Τα βράδια μιλούσαμε με τις ώρες. Τόσες λεπτομέρειες για τις ζωές μας, τις οικογένειες μας, τα σχολεία μας, τις ζωές μας και μια εκπληκτική χημεία που και οι δύο νιώθαμε. Σου ζήτησα να βρεθούμε… είπες να κάνω υπομονή γιατί είχες κάποια πράγματα να ξεκαθαρίσεις….μέχρι που ένα βράδυ εξαφανίσθηκες! Δεν ήσουν εκεί στο ραντεβού….παρόλο που μια μέρα πριν είχα πάρει ένα mail σου ότι είσαι σε μια φίλη σου και με σκέφτεσαι. Χάθηκες για μήνες….πολλές φορές αναρωτήθηκα αλλά έλεγα στον εαυτό μου «συμβαίνουν αυτά».

Τρεις μήνες μετά σε «ξαναείδα»….. δεν ήσουν ίδια… το κατάλαβα και στο είπα….μου είπες ότι δεν θα είσαι ποτέ ξανά ίδια και ότι όλα είχαν αλλάξει…οργισμένος και απότομος έκλεισα τη συζήτηση. Το mail που διάβασα την επόμενη μέρα με έκανε να αισθανθώ πολύ άσχημα…περιέγραφες ένα ατύχημα με ΤΟΣΟ ανατριχιαστικές λεπτομέρειες…δεν θέλω να πω πολλά σέβομαι τα προσωπικά δεδομένα. Κατάλαβα ότι περνούσες δύσκολα. Παρόλα αυτά ….δεν σε ξαναείδα στο msn.

Από το mail του ατυχήματος πρέπει να έχει περάσει ένας χρόνος. Ίσως κάποιος ΤΟΣΟ καχύποπτος όσο εγώ δεν πίστευε την ιστορία σου….εγώ όμως το πιστεύω. Το τελευταίο χρόνο αραιά και που βρίσκω ένα μήνυμα στον υπολογιστή μου……

«να προσέχεις…σε σκέφτομαι….»

«να είσαι καλά καλέ μου!»

«Δεν σε ξεχνώ να προσέχεις….»

Μετά από τόσο καιρό……και ΑΚΟΜΑ με θυμάσαι….όπως σε θυμάμαι κι εγώ με μεγάλη απορία και περιέργεια. Αφορμή για αυτό το κείμενο ήταν τι χθεσινό σου μήνυμα ……μου έλεγες να προσέχω, να μην αφήσω κανέναν να με πληγώσει γιατί αξίζω πολλά και ότι όσα χρόνια και να περάσουν θα με θυμάσαι….λες και ήξερες ότι είχα τις μαύρες μου…..

Εσείς που διαβάζετε αυτό το κείμενο θα αναρωτιέστε γιατί δεν την έχω ψάξει…..ξέρω το όνομά της, το επίθετό της, την περιοχή που μένει, που σπουδάζει, τι σπουδάζει…..γιατί δεν ψάχνω λοιπόν; Γιατί φοβάμαι μήπως βρω ότι δεν υπάρχει…..μήπως κάτι από αυτά δεν ισχύει….το μόνο που κάνω όταν ακούω ότι κάποιος σπουδάζει στην ίδια πόλη με αυτήν ρωτάω…. «Μήπως ξέρετε μια Έλλη;» Ποτέ δεν έχω πάρει θετική απάντηση.

Σε ευχαριστώ που με θυμάσαι….κι αν γιορτάζεις χρόνια πολλά… να είσαι κι εσύ καλά… και να ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα γίνει αυτό που για καιρό προγραμματίζαμε ίσως τυχαία…. Θα πω…. «Χαρά μου;»….κι όταν καταλάβεις ποιος είμαι θα απαντήσεις…… «Καλέ μου….εγώ είμαι!»