To Χαμόμηλο που ήταν λίγο........αλμυρό!

Να μαι πάλι με την πρώτη ιστορία της Χρονιάς. Καλή Χρονιά να έχουμε με ευτυχία και υγεία! Λίγες μόνο ώρες μετρώ από τη στιγμή που η τεράστια βαλίτσα μου κι εγώ ξαναγυρίσαμε στα Πάτρια εδάφη αφού εκμεταλλευόμενος τις μέρες των γιορτών απέδρασα στην πρωτεύουσα! Εκεί λοιπόν παίχτηκε και η σκηνή απείρου κάλους που θα κάνει ποδαρικό σήμερα στις Μικρές Τρελές μας Ιστορίες......

Μια κρέπα ήταν η αιτία. Μια κρέπα που έφαγα στη Πλατεία Ελευθερίας στο Κορυδαλλό! (Δεν είναι τραγική ειρωνεία να έχει Πλατεία Ελευθερίας ο Κορυδαλλός;) Για να μην μακρηγορώ...... δηλητηρίαση!!!! Κι εκεί που είχα αποκτήσει προσωπικές σχέσεις μία με το νιπτήρα και μία με τη λεκάνη.........αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια!! Το Νικολάκι ήταν σε ένα ροκάδικο στο Γκάζι με τη Μαρία....δεν ήθελα να τον γυρίσω πίσω αλλά....σε τέτοιες στιγμές....."ΕΡΧΟΜΑΙ ΡΕ......" μου λέει....... σε λίγα λεπτά ήταν εκεί.... του ζητάω να μου φτιάξει ένα ζεστό με μπόλικη ζάχαρη και βέβαια αμέσως έτρεξε προς τη κουζίνα του μικρού σπιτιού της αδελφής μου.....όσο περίμενα το χαμόμηλο παρατηρούσα το μικρό σε απόχρωση ροζ σαλονάκι της αδελφής μου μήπως και ξεγελάσω τη ζαλάδα ήμουν ένας περήφανος αδελφός....τους συνειρμούς μου διέκοψε το χέρι του Νίκου με ένα αχνιστό πράσινο φλιτζάνι!!!! Το έπιασα με λαχτάρα αφού το σώμα μου είχε ανάγκη από οποιοδήποτε υγρό......το φύσηξα λίγο και.......δεν άργησα να κατεβάσω την πρώτη γουλιά!!!


ΡΕ ΝΙΚΟΟΟ.......ΑΛΑΤΙ ΕΒΑΛΕΣ?!@#$^^&*(

Αρχίσαμε και οι δύο να γελάμε με το κατόρθωμά του. Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά ο Νίκος μπέρδεψε το αλάτι με τη ζάχαρη......αλλά πραγματικά ΜΟΝΟ ο Νίκος θα μπορούσε να το κάνει με ΤΟΣΟ πετυχημένο τρόπο......

Όλο το βράδυ ήταν δίπλα μου στο καναπέ σα ξάγρυπνος φρουρός και εγώ ένιωθα πιο ασφαλής....γιατί στο κάτω κάτω οι ΦΙΛΟΙ πρέπει να προστατεύουν ο ένας τον άλλον.......να συγχωρούν ο ένας τον άλλον.....να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο.....

Καλή Χρονιά στα Φιλαράκια που είναι κοντά αλλά και σε αυτά που είναι μακριά......... μπορεί να μη μιλάμε συχνά...μπορεί και καθόλου αλλά βλεπόμαστε στα όνειρα μας.



«Μία από τις χαρές τις φιλίας είναι να ξέρεις ποιόν να εμπιστευτείς»

Alejandro Manzoni