Καλό Πάσχα....

«Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μαχαίρα. Μεγάλη Τρίτη, ο Χριστός εκρύφτει. Μεγάλη Τετάρτη, ο Χριστός εχάθει. Μεγάλη Πέμπτη, ο Χριστός εβρέθει. Μεγάλη Παρασκευή, ο Χριστός στο καρφί. Μεγάλο Σαββάτο, ο Χριστός στον Τάφο. Κυριακή και Πασχαλιά να ‘μαστε όλοι καλά κι ας τα τσουγκρίσουμε και πάλι τα κόκκινα αυγά» 

Το διαβασα και μου θύμησες πολλά…. μου θύμησες? Χμμμμ … τα ζωντάνεψες μπροστά στα μάτια μου..αφού δε ξέχασα ποτέ..

Για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου

Μέρες οικογενειακές και γιορτινές είναι αυτές που σου λείπουν τα αγαπημένα πρόσωπα πιο πολύ… σου λείπει να τα πάρεις μια αγκαλιά να πεις μια κουβέντα να σε μαλώσουν, να γελάσετε μαζί. Κατά τα άλλα δε λείπουν στην ουσία…. Πως λείπει κάποιος που συνέχεια τον έχεις στο μυαλό σου? που θυμάσαι τα λόγια του, τις κινήσεις του, το χρώμα των ματιών του, τον ήχο του βαδίσματος του όταν άνοιγε την πόρτα να δει αν κοιμάσαι… Θέλω να θυμάμαι… τα σαββατοκύριακα στο χωριό, τα λόγια σας, τις ποδιές που βάζατε, το μπαστούνι που κρατούσες, τα μαύρα παντοφλάκια, τον ξυλόφουρνο. Τα στεφάνια με τις μαργαρίτες για τον επιτάφιο, το άρωμα από τους λεμονανθούς και τις μυρτιές…. Θέλω να θυμάμαι τα κόκκινα αβγά, το ότι πάντα νικούσες και αναρωτιόμουν πως γίνεται.. τα φαγητά, τα γέλια τα τραγούδια μας… Θέλω να θυμάμαι τα καλιτσούνια τα τσουρέκια τις κουλούρες σου, τις συμβουλές σου, τα χρήματα που μου έβαζες κρυφά στο χέρι να πιω μια λεμονάδα…. εισιτήρια που δε χρησιμοποίησα ποτέ,την αγκαλιά σου για τους φίλους μου που ήταν πάντα ανοιχτή,το τραγούδι που έπιανες σε κάθε χαρά μας,το  κρασί που υπήρχε πάντα στο τραπέζι και κρυφά με άφηνες να πιω γουλίτσα,την πολυθρόνα στην αυλή που μ'αφηνες να κάτσω  κ να χαζεύω το δρόμο...  Μεγάλωσα… μα ΘΈΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ…ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΝΩ… έμαθα τόσα από εσάς....Ευχαριστώ …. σας αγαπάω πάντα