Ήρθε το καλοκαίρι δελφινάκι

Καλοκαίρι και επίσημα…. η ζέστη είναι αρκετή πια…. Γι’αυτό και χτες το βράδυ δε κοιμήθηκα καθόλου, όλο στριφογύριζα όλο ξύπναγα..ούφ…

Σχεδόν ξημέρωσε να κοιμηθώ…. όμως το όνειρό μου με αποζημίωσε και με το παραπάνω. Ήμουν στη πιο όμορφη παραλία του κόσμου κάτω από ένα δέντρο που λες και είχε φυτρώσει σχεδόν εκεί που έσκαγε το κύμα…. γύρω μου άνθρωποι πολλοί απολάμβαναν όπως και εγώ τις διακοπές τους..και τα δελφινάκια μέσα στη θάλασσα να δίνουν τη δική τους παράσταση λες και ήξεραν ότι όλοι μας τρελαινόμασταν σε αυτή την εικόνα..πάνω που άρχισα να σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που απολάμβανα όλα αυτά χάθηκαν όλα… και ήμουν μέσα στη θάλασσα λέει με τα δελφίνια γύρω μου, ο ήλιος να καίει να ζαλίζομαι να θέλω να βγω και να μη μπορώ να θέλω να κολυμπήσω και να είμαι εκεί ακίνητη….. μα μόλις άρχισα να απογοητεύομαι ότι δε θα τα καταφέρω και να φοβάμαι τα δελφίνια πήραν τη μορφή των φίλων μου και μαζί τα καταφέραμε και βγήκαμε έξω. Μπορεί τα ρούχα μας να μην ήταν ¨της μοδός¨  που λένε, μπορεί η παραλία να είχε πέτρες και φύκια και όχι αυτά τα γαλαζοπράσινα νερά που μαγεύονται όλοι, μπορεί στις τσέπες μας να μην είχαμε παρά μόνο για τα απαραίτητα, τα απολύτως απαραίτητα…. και όμως ήξερα πως ήμουν ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου….

φτωχός είναι ο μόνος..και πλούσιος ο άνθρωπος με φίλους….

Ο ήχος του ξυπνητηριού χάλασε και το όνειρο και τις σκέψεις μου, πήγα να σηκωθώ μα πάτησα στην άμμο… παραξενεύτηκα… τελικά δεν ήταν όνειρο….?