Θα ήθελα πολύ να γράφω με μολύβι τώρα…….
για να βλέπετε πόσο οργή βγάζω στο χαρτί
θα ήθελα να πιάνατε τις φλέβες στα χέρια μου τώρα……
για να νιώσετε το αίμα μου καυτό να κυλάει πιο γρήγορα από άλλες μέρες
θα ήθελα να μαζεύατε τα δάκρυα που τρέχουν απ΄ την ψυχή μου….
Μήπως και πνίξουν αυτούς που αφαίρεσαν τη ζωή ενός παιδιού
Θα ήθελα πολύ να νιώσετε τον πόνο αυτής της μάνας…….
Μήπως ο πόνος αυτός αφοπλίσει άλλα χέρια
Όλοι εσείς σαν κι εμένα…. Κρυμμένοι στα γραφεία σας κυνηγώντας ανούσια πράγματα δεν μπορεί να μην είχατε αυτά τα συναισθήματα μέσα σας….. δεν μπορεί να μην νιώσατε την ανάγκη να βγείτε έξω και να φωνάξετε….. όχι μόνο για αυτή την αθώα ψυχή αλλά για τις δικές μας ψυχές που κάθε μέρα… κάθε ώρα κάποιος μας ρίχνει δύο πυροβολισμούς στους δρόμους των δικών μας Εξαρχείων.
Θα ήθελα πολύ να γράφω με μολύβι τώρα…….
Εκεί κοντά να σου γράφω….Καλό ταξίδι……
2 σχόλια:
H μύτη του μολυβιού πάντα σπάει απ'την οργή και την ένταση που μπορεί να κρύβεις μέσα σου...
Τι είπα?κρύβεις?...Μάλλον λάθος..έτσι το εξωτερικεύεις..
Φίλε δεν ένιωσες μόνο εσύ έτσι..
ΟΡΓΗ,ΠΟΝΟΣ,ΘΛΙΨΗ κ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ με κυρίεψαν αυτές τις μέρες..
Καλό ταξίδι Αλέξη!
Α!Ακόμα να ανοίξεις το ημερολόγιο του διαφθορέα..κ στο'χα ξαναπεί:αφου το'χεις το πράμα!!
Τι το κρύβεις?
Τα λέμε φίλε!Κ πάλι μπράβο για το κείμενο σου
όσο σπάει η μύτη του μολυβιού δεν ανησυχώ!ΑΝ σταματήσει μα σπάει τότε....κάτι συμβαίνει. Στείλε μου το mail σου και κάτι θα κάνουμε για τον διαφθορέα. Αν και το κρατάω κλειστό!
Δημοσίευση σχολίου